ภาษาคอมพิวเตอร์ หมายถึง สื่อกลางที่ใช้ในการติดต่อสื่อสารระหว่างผู้ใช้กับเครื่องคอมพิวเตอร์ แบ่งออกเป็น 3 ระดับ คือ

          1) ภาษาเครื่อง (Machine - level - language) การเขียนโปรแกรมเพื่อสั่งให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทำงานในยุคแรก ๆ จะต้องเขียนด้วย ภาษาเครื่อง ภาษานี้ประกอบด้วยตัวเลขล้วน ๆ ผู้เขียนโปรแกรมภาษาเครื่องได้ ต้องสามารถจำรหัสแทนคำสั่งต่าง ๆ ได้ รวมทั้งการสั่งให้ เครื่องคอมพิวเตอร์คำนวณด้วย ดังนั้น โอกาสที่จะเกิดความผิดพลาดในการเขียนโปรแกรมจึงมีมาก นอกจากนั้น ยังทำให้ไม่เกิดความสะดวก เมื่อมีการเปลี่ยนเครื่องคอมพิวเตอร์ เพราะจะต้องเขียนโปรแกรมใหม่ทั้งหมด ทำให้เกิดความยุ่งยากมาก

          2) ภาษาระดับต่ำ (Low - level - language) เป็นการพัฒนาภาษาคอมพิวเตอร์ต่อจากภาษาเครื่องขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง โดยการใช้ตัวอักษร ภาษาอังกฤษเป็นรหัสแทนการทำงาน และใช้การตั้งชื่อตัวแปรแทนตำแหน่งที่ใช้เก็บจำนวนต่าง ๆ รวมไปถึงการใช้สัญลักษณ์ช่วยในการ เขียนโปรแกรมนี้ แต่ก็มีความใกล้เคียงกับภาษาเครื่องมาก บางครั้งก็เรียกว่า ภาษาอิงเครื่อง เช่น ภาษาแอสเซมบลี เป็นภาษาที่ใช้คำใน อักษรภาษาอังกฤษเป็นคำสั่งให้เครื่องทำงาน เช่น ADD หมายถึง บวก SUB หมายถึง ลบ เป็นต้น

          3) ภาษาระดับสูง (High - Level - language) เป็นภาษาที่สร้างขึ้นเพื่อช่วยอำนวยความสะดวกในการเขียนโปรแกรม ลักษณะของคำสั่ง
จะประกอบด้วยคำต่าง ๆ ในภาษาอังกฤษ ซึ่งผู้อ่านสามารถเข้าใจความหมายได้ทันที ทำให้เขียนโปรแกรมได้ง่ายกว่าภาษาแอสแซมบลี หรือ ภาษาเครื่อง ภาษาระดับสูงมีมากมาย อาทิเช่น ภาษาซี ภาษาปาสคาล ภาษาฟอร์แทรน ภาษาเบสิก ภาษาจาวา ฯลฯ แต่โปรแกรมที่เขียนด้วย ภาษาระดับสูงแต่ละภาษา จะต้องมีโปรแกรมที่ทำหน้าที่แปลภาษาระดับสูงให้เป็นภาษาเครื่อง คำสั่งหนึ่งคำสั่งในภาษาระดับสูง จะถูกแปลเป็น ภาษาเครื่องหลายคำสั่ง